Postulaty piękna

Piękny jest błękit co ponad zielenią,
Piękne są wody co w słońcu się mienią,
Piękne są chmury co płyną po niebie,
I piękne są krople co spadną na Ciebie.
Piękne są skały co w różnych odcieniach,
Pokazują przy tym co pogoda zmienia.
Lecz zmienić się może w bardzo krótkiej chwili,
Za szybko byśmy do schroniska zdążyli.
Lecz piękno gór jest takie, że się uzewnętrznia,
Niezależnie od własnego – w tej kwestii – pojęcia.

Piękne są rośliny na zmęczonej glebie,
Piękne są istoty, o których się nie wie,
Piękna jest energia tych dobrze wyspanych,
Piękne są odczucia ludzi zakochanych.
Piękny jest anioł co z serca opiekę roztoczy,
I piękne jest spojrzenie, nawet prosto w oczy.
Za dużo emocji dodaje zmęczenia,
Lecz piękne są starania o dobro stworzenia.
Choć ważne jest przetrwanie w tak drapieżnym świecie,
Swym pięknem ujmuje Nas niewinne dziecię.

Piękne góry rosną gdzie płyty się ścierają,
I pięknie są skały co z wnętrza wypływają,
Piękne burze i wiatry co noc rozjaśniają,
I piękne są gwiazdy, choć czasem się zderzają.
Piękne są klimaty na obcych planetach,
I piękne są obserwacje w poznania rubieżach.
Piękny upływ czasu co myśli wykręca,
Lecz piękny jest każdy, kto się nie zniechęca.
Chciało by się ułożyć sprawy w swoim drzewie,
Lecz piękno przyjdzie z rzeczy o których się nie wie.

Piękne jest ciało, które dobrem promienieje,
Choć piękne te słodycze, te których się nie je.
Piękne są figury, w świecie i na kartce,
Piękne choć odtworzyć każdy może jak chce.
Piękne są symetrie, rymy i pomysły,
Choć można powiedzieć, że to tylko zmysły.
Piękne jest sumienie, dusza i nadzieje,
Głębsze są i starsze niż najstarsze knieje.
Piękno jest abstrakcją, z Niej to uwrażliwia.
I piękne jest Słowo co to umożliwia.

Andrzej Żarnowski
19 II 2023